وي با اشاره به اين که مراسم چکچکو در سرتاسر ايران منحصربه فرد است، تصريح کرد: اين رسم در حقيقت شکل نماديني از اتفاقي است که در عصر عاشورا براي امام حسين (ع) رخ داده است.
نصيري اظهار داشت: مردم معتقدند که در آن زمان سر مبارک امام حسين(ع) را به دروازه آويزان کرده‌اند و بچه‌هاي شام بر سر مبارک ايشان سنگ مي‌زدند. برخي از مردم معتقدند لشکريان يزيد با اسب بر جنازه‌ي شهدا حمله کردند که اين صداها يادآور سم‌کوبي اسبان است.
وي يادآور شد: باور ديگر اين است که لشکريان يزيد پس از شهادت امام حسين(ع) بسيار افسرده گشتند، عمرسعد براي اين که روحيه ياس بر سربازانش مستولي نشود، دستور مي‌دهد تا رقص و پايکوبي کنند. آهنگين بودن و حرکات موزون اين مراسم به نوعي تداعي‌کننده آن واقعه است.
اين مقام مسوول خاطر نشان کرد: چکچکو در واقع نوعي تعزيه و نمايش سنگ‌پراني است، زيرا عزاداران با برداشتن دو سنگ و بر اساس آهنگ گفتار مرثيه‌خوان دست‌ها را بالا برده و دوبار با فاصله زماني کم و پشت سر هم سنگ‌ها را به هم مي‌زنند، سپس دولا مي‌شوند و سنگ‌ها را در ميان پاها دوبار با همان ريتم قبلي به هم مي‌زنند و پس از آن قد راست مي‌کنند و روي يک پاشنه مي‌چرخند و يک قدم به جلو مي‌گذارند و در قدم بعدي بي‌درنگ سنگ‌ها را بالا برده و همان حرکات پيشين را تکرار مي‌کنند.
وي گفت: عزاداران در يک رديف و با فاصله يک قدم از يکديگر به صورت قوسي قرار مي‌گيرند و مي‌چرخند و مرثيه خوان، در مرکز دايره مي‌ايستد، به تدريج بر تعداد سوگواران افزوده مي‌شود و قوس بزرگ و بزرگتر مي‌شود تا به صورت دايره در مي‌آيد، گاهي دايره از وسعت ميدان افزون‌تر مي‌شود آن‌گاه به صورت مارپيچي دايره دوم شکل مي‌گيرد. مرثيه‌خوان نوحه مي‌خواند و با خواندن هر بيت عزاداران فقط بيت اول را تکرار مي‌کنند.
نصيري در پايان خاطرنشان کرد: اين رسم ويژه شهر استهبان است و در شهري ديگر اجرا نمي‌شود.
/119
انتهای پیام/
